Από το 1917 και το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου η Παγκόσμια Κεφαλαιοκρατία αντιμετώπισε σαν θανάσιμη απειλή την επικράτηση των Μπολσεβίκων του Λένιν στην Αγία Ρωσία και την ανάδειξη στη Διεθνή κονίστρα ως υπερδύναμης, της κομμουνιστικής "Ένωσης Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών". Έχοντας τις εμπειρίες από την ανάδειξη του δικού τους αστικού κόσμου μέσα από τις διεργασίες που προκάλεσε η επανάσταση των προγόνων τους Αβράκωτων, ο Καπιταλισμός φοβήθηκε λογικά και την δική του διαλεκτική ανατροπή από τον επερχόμενο Σοσιαλισμό.
                Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αφετηρία της αντιπαράθεσης και του ανταγωνισμού μεταξύ, του πανίσχυρου Παγκόσμιου Καπιταλισμού και του ανερχόμενου Σοσιαλισμού που ευαγγελιζότανε η Κομμουνιστική Ρωσία. Από τότε ο καπιταλιστικός κόσμος, με βιτρίνα τη Δημοκρατία και πεδίο δράσης την "ελεύθερη αγορά" και ο σοσιαλιστικός κόσμος, με πανοπλία τον Κομμουνισμό, και πεδίο δράσης την "ελεγχόμενη αγορά", απεδόθησαν σε ένα αδυσώπητο, ακήρυκτο και πολύτροπο πόλεμο αλληλοεξόντωσης. Ο ακήρυκτος αλλά πάντοτε ενεργός, σε όλα τα επίπεδα και με διάφορες μεταμφιέσεις, αυτός πόλεμος συνεχίστηκε για δεκαετίες περνώντας από διάφορες φάσεις προκαλώντας ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές και ανείπωτες ανθρώπινες δυστυχίες στην ανθρωπότητα.
               Καθοριστική ενδιάμεση εξελικτική φάση αυτού του εξοντωτικού ακήρυκτου Πολέμου αποτέλεσε ο εμβόλιμος Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος που προκάλεσε η διεκδίκηση της παγκόσμιας κυριαρχίας από τα ενεργούμενα του Καπιταλισμού αντικομουνιστικά φασιστικά καθεστώτα του Χίτλερ, του Μουσολίνι και του Χιροχίτο, που τελικά απείλησαν όχι μόνο τον κομμουνιστικό κόσμο αλλά και τον πάτρωνά τους καπιταλιστικό κόσμο. Η παρεμβολή αυτή προκάλεσε την αναγκαστική αναστολή του παρασκηνιακού πολέμου μεταξύ του Καπιταλιστικού και του Σοσιαλιστικού Κόσμοι και την αναγκαία συμβατική σύμπραξη τους για την από κοινού αντιμετώπιση του κοινού φασιστικού εχθρού, σύμπραξη που τερματίστηκε με το τέλος αυτού του πολέμου.

                Μολοντούτο με την πάροδο του χρόνου τα φαινόμενα και οι εξελίξεις δείχνουν ότι η εκκαθάριση των γεωπολιτικών εκκρεμοτήτων με την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού δεν ήταν ούτε ολοκληρωτική, ούτε τελεσίδικη. Πράγματι μετά την κοσμογονία της Περεστρόικα και τη θεαματική κατάρρευση του "Τείχους", στις περισσότερες χώρες του ανατολικού κόσμου επικράτησε κοινωνικό και οικονομικό χάος. Ο Κινεζικός όμως γίγαντας παρέμενε στο απυρόβλητο και στις χώρες του τέως Υπαρκτού Σοσιαλισμού οι μάζες των λαών, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό για αποκαθήλωση της κομματικής Νομενκλατούρας και την απελευθέρωση της αγοράς, άρχισαν να νοσταλγούν όλο και περισσότερο εντονότερα την σιγουράδα της καθημερινής ζωής που τους παρείχε το προηγούμενο καθεστώς.
                Αλλά αποδείχτηκε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος είχε το κόστος του και για τους νικητές Καπιταλιστές. Ο αντικομουνιστικός αγώνας κληροδότησε τεράστια παραγωγικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και στις καπιταλιστικές οικονομίες. Η παρανοϊκή κατασπατάληση πόρων και οι οργανωτικές κακοπλασίες, που επέβαλε το Βιομηχανοστρατιωτικό κατεστημένο για την αντικομουνιστική πολεμική, σημάδεψαν τις δυτικές οικονομίες με παραγωγικές καθυστερήσεις, κοινωνικές παραμορφώσεις και τραυματικές ψυχώσεις, που προκαλούν αλυσιδωτές οικονομικές κρίσεις και αλλεπάλληλες υστερικές αντιδράσεις του παγκόσμιου καπιταλιστικού Συστήματος. Το εφεύρημα του Ψυχρού Πολέμου, μπορεί να έπληξε θανάσιμα τον αντίπαλο Υπαρκτό Σοσιαλισμό αλλά παράλληλα ως μπούμερανγκ, επέστρεψε και παραμόρφωσε και τις δομές του Υπαρκτού Καπιταλισμού με αποτέλεσμα να στρεβλωθεί και εκτροχιαστεί η παγκόσμια παραγωγική και κοινωνική ισορροπία του Πλανήτη.
               Τελικά κατάλοιπο του παρανοϊκού Ψυχρού πολέμου αποτελεί η παραμορφωτική ανάδυση ενός κόσμου ανταγωνισμών και αλληλοσπαραγμών, ελεγχομένου από τις ΗΠΑ, της μόνης ιστορικά δεδομένης Υπερδύναμης. Η Ανθρωπότητα πολώθηκε και πάλι σε δύο ακραίους ανταγωνιστικούς κόσμους. Από την μία πλευρά, η παγκόσμια "ελεύθερη αγορά" όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι, η ανεργία ενδημεί και η αβεβαιότητα ενδημεί σαν τρόπος ζωής. Από την άλλη, το χάος της μετααποικιακής αναρχίας και οι μάζες του Τρίτου Κόσμου. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στο προσκήνιο, στο περιθώριο των εξελίξεων η αινιγματική γιγάντια Κίνα των επιγόνων του Μάο Τσε Τουνγκ, συνεχίζει απρόβλεπτη το δικό της δρόμο, ξεπερνώντας τις παγίδες μιας κινεζικού τύπου "Περεστρόικας" που της έστησαν οι αντικομουνιστικές δολοπλοκίες.
               Στις μέρες μας η παγκοσμιοποίηση του αδυσώπητου πολέμου των ανταγωνισμών για τον Έλεγχο των πηγών και των μέσων παραγωγής, (ενέργεια, τεχνογνωσία, πληροφορίες, Διάστημα κ.λπ.) συνεχίζεται. Με το ξεκίνημα του 21ου αιώνα, όλες οι εξελίξεις προμηνύουν επερχόμενη μια ακόμη Αναμέτρηση μεταξύ του πανίσχυρου Παγκόσμιου Καπιταλισμού και του ανερχόμενου Σοσιαλισμού, ίσως την Τελική που θα καθορίσει το Μέλλον του Πλανήτη.