Μετά την φωτεινή παρένθεση της πάνδημης Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 5ο π.Χ. αιώνα, το ιδανικό της Δημοκρατίας, για ατέλειωτους σκοτεινούς αιώνες, μυθοποιήθηκε και το Δημοκρατικό Ιδεώδες περνώντας από ατέλειωτες περιπέτειες παραχαράξεων και παρανοήσεων, παρέμενε απροσπέλεαστο όραμα των λαών. Πολλές φορές, πίσω από κάποιους πλαστούς Θυρεούς Δημοκρατίας στοιχήθηκαν, μεταμφιεσμένοι σε Ηρακλείς της Δημοκρατίας, τύραννοι, δημαγωγοί και παράφρονες.
               Μόνο μετά από τη Magna Carta των άγγλων Βαρόνων, τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, τη Γαλλική Επανάσταση και εκατόμβες λαϊκών θυσιών, η Λαϊκή Κυριαρχία και το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης των λαών με τη θεσμική διάκριση των τριών Εξουσιών, πρόβαλε στην πολιτική πρακτική ως αυτονόητη κατάκτηση της πολιτισμένης Ανθρωπότητας.

               Σε κάθε περίπτωση όμως, από τις αρχές του 20ου αιώνα, μετά τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις και ιδιαίτερα με τη ραγδαία πρόοδο των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας, η Λαϊκή Κυριαρχία, η διάκριση των Εξουσιών και γενικότερα οι δημοκρατικές διαδικασίες, φαλκιδεύονται από την δράση πανίσχυρων οικονομικών και παραοικονομικών κυκλωμάτων που κυριαρχούν στην παγκόσμια αγορά της Πληροφορίας. Επώνυμοι και ανώνυμοι κεφαλαιούχοι, ελέγχοντας μονοπωλιακά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, επιβάλλουν εκτός από τη Νομοθετική, την Εκτελεστική και τη Δικαστική Εξουσία, τις τρεις συνταγματικά θεσμοθετημένες Εξουσίες της Λαϊκής Κυριαρχίας, και την δική τους αυτόνομη Τέταρτη Εξουσία των ΜΜΕ.
               Η νέα αυτή ολιγαρχική Υπερεξουσία, θωρακισμένη στο απυρόβλητο με ιδιώνυμα προνομία, οικειοποιείται, εν ονόματι της ελευθερία του Λόγου, τις δημοκρατικές διαδικασίες. Αόρατοι Ταγοί των ΜΜΕ, χωρίς λαϊκή εντολή και δημοκρατικό έλεγχο, διαμορφώνουν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτιστικές εξελίξεις και περιθωριοποιούν τις συντεταγμένες Εξουσίες που εκφράζουν την Λαϊκή Κυριαρχία.

               Στα χρόνια που ζούμε, τα Τιμάρια της προαστικής απολυταρχίας, υποκαθιστώντας τη Θρησκεία, το παλιό "Όπιο" των Λαών, με το Κέρδος, το σύγχρονο "Όπιο" της Παγκοσμιοποίησης ξαναγυρίζουν στο προσκήνιο των ιστορικών εξελίξεων με τη λεοντή της ελευθεροτυπίας και ρόπαλο τον Έντυπο και Ηλεκτρονικό Τύπο. Μέρα τη μέρα, ο γιγαντισμός των κέντρων που εξουσιάζουν τις πηγές της Πληροφορίας και ελέγχουν τα Μέσα Ενημέρωσης εκτοπίζει από την αγορά τον αδέσμευτο Λόγο. Σπεκουλαδόροι των Χρηματιστηρίων, τυχοδιώκτες της επιστήμης, μονοπωλιακά τραστ, διευθυντικές μαφίες και συντεχνίες τεχνοκρατών, αποτελούν σήμερα την κάστα των Βαρόνων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, μια ανεξέλεγκτη Τέταρτη Υπερεξουσία που υπερφαλαγγίζει με λεγεώνες μισθοφόρων τη Λαϊκή Κυριαρχία.