|
Φίλης Σαρρής 2003 Στην Ιστορία καταγράφονται οι εξελικτικές φάσεις της Παγκόσμιας Οικονομίας. Οι οικονομικές θεωρίες όλων των αποχρώσεων, από τον Μαρξ ως τον Κέυνς, καταγράφοντας και αξιολογώντας τους όρους και τις λειτουργίες της Οικονομίας έχουν δεχθεί ότι το Έδαφος, (περιλαμβανομένου του υπεδάφους), το Κεφάλαιο και η Εργασία, (χειρονακτική και πνευματική), αποτελούν, με την αντίστοιχη παραγωγική συνεισφορά τους, τους τρεις βασικούς Συντελεστές της Παραγωγής. Εξάλλου οι αγώνας και οι ανταγωνισμοί για τον έλεγχο των παραγωγικών αυτών συντελεστών αποτυπώνουν την εξελικτική πορεία της Ανθρωπότητας από την αγελαία κοινωνία στην σημερινή κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική πραγματικότητα. Το πέρασμα των καρποσυλλεκτών και κυνηγών πρωτανθρώπων από την αγελαία πρωτόγονη διαβίωσή τους στις πρώτες παραγωγικά οργανωμένες κοινωνίες καλλιεργητών αποτέλεσε την αφετηρία των κοινωνικών, εξελίξεων. Για πολλούς αιώνες την Οικονομία καθόριζε η Γαιοκτησία. Οι Γαιοκτήμονες κυρίαρχοι του Εδάφους, αποτελούσαν την κυρίαρχη κοινωνική κάστα. Από τον 18ο μ.X. αιώνα, μετά την Βιομηχανική Επανάσταση που πολλαπλασίασε τα μέσα και τις μεθόδους της παραγωγικής διαδικασίας η γεωμετρική ποσοτική και ποιοτική αύξηση της Παραγωγής, έδωσαν την δυνατότητα στο παραγόμενο Κεφάλαιο να καταλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαδικασίας της Παραγωγής. Από τότε, με την επόμενη διόγκωση του σωρευμένου Κεφαλαίου, ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην Οικονομική ανάπτυξη πέρασε από τους ιδιοκτήτες του Εδάφους Γαιοκτήμονες στους ελέγχοντες το Κεφάλαιο, Κεφαλαιούχους. Σε όλες όμως αυτές τις φάσεις της παραγωγικής εξέλιξης και μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. ο ανθρώπινος μόχθος, αν και αποτελούσε τον "εκ των ων ουκ άνευ" συντελεστή της Παραγωγής, παρέμενε κομπάρσος της παγκόσμιας οικονομίας. Με συνεχείς και ατέλειωτους αγώνες και θυσίες οι προσφέροντες στην παραγωγή τον μόχθο τους σαν σκλάβοι ή ελεύθεροι άνθρωποι, Εργάτες, κατάφεραν να βελτιώσουν βήμα-βήμα τους όρους και τις συνθήκες της συμμετοχής τους στην Παραγωγή αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να ανταγωνισθούν ελεύθερα και ισότιμα στην Αγορά, αρχικά τους Γαιοκτήμονες και στη συνέχεια, τους κεφαλαιούχους εργοδότες τους . Η Επανάσταση των Ρώσων Μπολσεβίκων που προσπάθησε στις αρχές του 20ου αιώνα να επιβάλλει βίαια πρωταγωνιστικό ρόλο της εργατικής Τάξης στην Αγορά ιδρύοντας την ΕΣΣΔ απέτυχε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού στα τέλη του αιώνα. Τελικά, η συντριπτικά πολυπληθέστερη Εργατική Τάξη, εξακολουθεί να είναι άμεσα ή έμμεσα και σε παγκόσμια κλίμακα, υποταγμένη στην εξουσία των Κεφαλαιοκρατών .
Με γνώμονα τις παραπάνω εκτιμήσεις συνάγεται ότι η διατυμπανιζόμενη στις μέρες μας άποψη ότι η σύγχρονη οικουμενικά διαμορφούμενη "Ελεύθερη αγορά", επιτυγχάνει την Παγκοσμιοποίηση της οικουμενικής Οικονομίας προβάλλει ψευδεπίγραφη. Στην πραγματικότητα τίποτε ακόμη δεν δείχνει ότι η ανθρωπότητα έχει περάσει σε ιδανική οικουμενική ενοποίηση της παγκόσμιας Κοινωνίας στην οποία και οι τρεις Συντελεστές της Παραγωγής (Έδαφος-Κεφάλαιο-Εργασία), δρουν και ανταγωνίζονται ισότιμα και ελεύθερα στην παγκόσμια Αγορά. Η αλήθεια είναι ότι η παγκόσμια Οικονομία δεν πλησιάζει καν τους όρους λειτουργίας μιας πραγματικής Παγκοσμιοποιημένης Οικονομίας. Από τους τρεις Συντελεστές της παγκόσμιας Παραγωγής, αυτός που πράγματι σήμερα διακινείται οικουμενικά "ελεύθερα" ή μάλλον ανέλεγκτα μέσα από τους χρηματιστηριακούς διαύλους, με όχημα τις υπερκρατικές "Πολυεθνικές Εταιρίες" είναι το "Κεφάλαιο". Οι υπόλοιποι δύο συντελεστές της παγκόσμιας Παραγωγής, το Έδαφος και η Εργασία, όχι μόνο δε διακινούνται ελεύθερα αλλά αντιθέτως ασφυκτιούν κάτω από την κυνικό έλεγχο και την στυγνή εκμετάλλευση του Παγκόσμιου Κεφαλαίου. Πραγματικά "Παγκόσμια" και "Ελεύθερη" θα ήταν η "Παγκόσμια Οικονομία" αν, στην παγκόσμια αγορά ενός οικουμενικά ενοποιημένου κόσμου, παράλληλα με το "ελεύθερο" Κεφάλαιο δρούσαν επίσης "ελεύθερα" και οι δύο άλλοι συντελεστές της παγκόσμιας παραγωγής, τόσο δηλαδή η διαχείριση του Εδάφους όσο και η διάθεση της Εργασίας. Η ανταγωνιστική ομαδοποίηση ορισμένων οικονομικών μονάδων σε οικονομικές ομοσπονδιακές (ΗΠΑ) ή πολυκρατικές συσπειρώσεις (Ευρωπαϊκή Ένωση) αλλά και οι κλειστές Λέσχες Μεγαλοκεφαλαιούχων (G7 ή G8) που προγραμματίζουν αυταρχικά σε περιφερειακή ή παγκόσμια κλίμακα την Παραγωγή και διαμοιράζουν μεταξύ τους σφαίρες ελέγχου και εκμετάλλευσης των Εδαφών του Πλανήτη και το εργατικό δυναμικό των Λαών της Ανθρωπότητας, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, αποδεικνύει την ανυπαρξία πραγματικής παγκοσμιοποίησης της Οικονομίας.
Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και γενικότερα την αποτυχία προώθησης της Εργασίας σε πρωταγωνιστικό παραγωγικό Συντελεστή, που ευαγγελίστηκε η Ρωσική Επανάσταση, ο διαχειριστής του Κεφαλαίου Καπιταλισμός αποτελεί τον κυρίαρχο ρυθμιστή της παγκόσμιας Οικονομίας. Το πολυεθνικό και υπερκρατικό Κεφάλαιο, ελέγχοντας άμεσα ή έμμεσα τις πολιτικές εξουσίες του Πλανήτη υπερβαίνει τους διακρατικούς φραγμούς και διογκώνεται συνεχώς λεηλατώντας τον πλούτο του Πλανήτη και τον μόχθο του Ανθρώπου, με στόχο την αύξηση των Κερδών του. Απέραντες εκτάσεις γόνιμων εδαφών του Πλανήτη ερημώνονται, τεράστιος δασικός πλούτος αποψιλώνεται, θαλάσσιοι, λιμναίοι, ποτάμιοι και υπόγειοι υδάτινοι ταμιευτήρες δηλητηριάζονται και αναντικατάστατα υπεδάφια αποθέματα πρώτων υλών, ελέγχονται από πολυεθνικές εταιρίες και κατασπαταλιώνται για να ικανοποιηθεί η παμφάγος βουλιμία του κερδοσκοπικού Κεφαλαίου. Οι πλουτοφόρες περιοχές του Πλανήτη που διαθέτουν ενεργειακά αποθέματα και βιομηχανικές πρώτες ύλες, αποτελούν σήμερα μια πλανητική σκακιέρα πάνω στην οποία τα ανταγωνιζόμενα πολυεθνικά Κεφάλαια κινούν, ερήμην των Λαών, τα πιόνια των συμφερόντων τους ενώ παράλληλα τεράστιες, ασύμφορες στην υπερκερδοφόρο απόδοση του Κεφαλαίου, ανθρώπινες εργατικές μάζες όχι μόνο στην περιφέρεια αλλά και στην Μητρόπολη του Καπιταλισμού λιμοκτονούν άεργες και άνεργες, έγκλειστες σε γεωγραφικά, εθνικά, φυλετικά και κοινωνικά γκέτο. Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι μετά την μονοπωλιακή γιγάντωση του παγκόσμιου "Κεφάλαιου", δεδομένης της οικονομικής, στρατιωτικής και πολιτικής υπεροχής και κυριαρχίας στην Παγκόσμια Αγορά του βορειοαμερικανικού Imperium, η διατυμπανιζόμενη Παγκοσμιοποίηση αποτελεί στην πραγματικότητα μονοπωλιακή "Αμερικανοποίηση" της Παγκόσμιας Οικονομίας.
|
 at katerina sarri webtopos: http://www.webtopos.gr/index.htm |