Ο καταλογισμός στον Πολίτη ή στην Εξουσία, της ευθύνης για τις κακοδαιμονίες που δυναστεύουν τις κοινωνίες και τους πολίτες, εξαρτάται από το αν δεχθεί κανείς ότι η Εξουσία διαπλάθει τον Πολίτη ή αντίστροφα αν οι Πολίτες κτίζουν την Εξουσία. Αν δεχθούμε ότι όλα ξεκινούν από την Εξουσία, είναι λογικό οι Πολίτες να καταλογίζουν σ' αυτήν όλα τα βάσανά τους. Αντίστροφα, αν δεχθούμε ότι όλα ξεκινούν από τους Πολίτες είναι λογικό η Εξουσία να καταλογίζει σ' αυτούς όλες τις δικές της κακοπλασίες. Πάντοτε και κυρίως στον σύγχρονο κόσμο της παγκοσμιοποίησης του έσχατου βορειοαμερικανικού Καπιταλισμού, το ποιος από τους παραπάνω όρους του λογικού προβλήματος είναι η αιτία και ποιος το αιτιατό, προβάλλει σαν λογικό βραχυκύκλωμα. Τελικά εξαρτάται από τον κοσμοθεωρητικό προσανατολισμό που ακολουθεί η λογική ανάλυση.
               Οι κυρίαρχες συντηρητικές κάστες επιρρίπτουν στο "Λαό" την ευθύνη για όλες τις δυσλειτουργίες του Συστήματος. Γι' αυτούς η Εξελικτική διαδικασία επώασε το αρχέτυπο Αυγό από το οποίο προέκυψε η πρώτη Κότα και επομένως το Αυγό-Πολίτης είναι υπόλογο για την Κότα-Εξουσία. Δηλαδή αν και "Συντηρητικοί", για την περίπτωση, επικαλούνται την Δαρβίνεια εξελικτική Κοσμοθεώρηση. Μήπως οι ίδιοι οι πολίτες δεν επιλέγουν αμέσως ή εμμέσως με τους εντεταλμένους εκπρόσωπους τους, τους Πολιτικούς, την Διοίκηση, τους κανόνες της Αγοράς και ολόκληρο το μηχανισμό λειτουργίας του Συστήματος που τους κυβερνάει; 'Aλλωστε πολίτες δωροδοκούν τους κρατικούς Υπαλλήλους για να καταλάβουν δάση και αιγιαλούς, αυτοί λαδώνουν τους αστυνομικούς για να διαπράξουν ατιμώρητα τις παρανομίες τους, αυτοί αγοράζουν χωρίς να ζητούν αποδείξεις, αυτοί δίνουν τα φακελάκια στους γιατρούς του ΕΣΥ, αυτοί παραβιάζουν όλους τους κανόνες του ΚΟΚ για να βολεύουν τα αυτοκινητιστικά τους μεράκια. Αυτοί δηλαδή οι άπληστοι Πολίτες υπονομεύουν το Κράτος και διαφθείρουν την Εξουσία για να βολεύουν τα πάθη τους. Δηλαδή ο Λαός, θερίζει αυτό που ο ίδιος σπέρνει.
               Αντίθετα οι "προοδευτικοί" Πολίτες επιρρίπτουν στην "Εξουσία" την ευθύνη για όλα βάσανα των Λαών. Γι' αυτούς η Θεϊκή Εξουσία έπλασε την αρχέτυπη Κότα που γέννησε το πρώτο Αυγό και επομένως, η Κότα-Εξουσία είναι γεννήτορας του Αυγού-Πολίτη. Δηλαδή αν και Προοδευτικοί", για την περίπτωση επικαλούνται, τη Βιβλική Δημιουργική Κοσμοθεώρηση.
               Μήπως η Κάστα των Εξουσιαστών δεν κρατάει αιχμάλωτους τους πολίτες, με την συντήρηση μιας δαιδαλώδους γραφειοκρατίας που εξανεμίζει τις ευθύνες με άλλα λόγια η Εξουσία δεν εξουσιάζει και δεν εκμεταλλεύεται τους αδύναμους να αντιδράσουν Πολίτες, σύμφωνα με τα συμφέροντα της; Αυτή λοιπόν φταίει για την Παραοικονομία, τους κακοσυντηρημένους δρόμους, τα αυτοκινητικά ατυχήματα, τη διεφθαρμένη Διοίκηση, την καταπάτηση των δασών και των αιγιαλών, για τα αυθαίρετα, την ατιμωρησία των εγκλημάτων κ.λπ. Το αυταρχικό και άδικο Κράτος δηλαδή ευθύνεται για τις παρανομίες και τις αδικίες που κάνουν αφόρητη τη ζωή των Πολιτών.
               Τελικά, το αν η Εξουσία πλάθει τον Πολίτη ή αντίθετα αν ο Πολίτης διαμορφώνει την Εξουσία προβάλλει σαν αδιέξοδο πρόβλημα αντίστοιχο με το αν η Κότα γέννησε το Αυγό ή το Αυγό γέννησε την Κότα. Με άλλα λόγια ο άγνωστος "Χ" στο πρόβλημα εμφανίζεται απροσδιόριστος και η ζητούμενη "Αλήθεια" ρευστή και αμφίδρομος. Καίτοι θα μπορούσε κανείς να πει πώς κάθε Λαός έχει την Εξουσία που του ταιριάζει όπως και κάθε Εξουσία έχει τους υπηκόους που της πηγαίνουν.
               Από την άλλη πλευρά έχει ειπωθεί και ξαναειπωθεί ότι στην Πολιτική η επιλογή είναι συζητήσιμη. Η απόλυτη αλήθεια πάντοτε διαφεύγει. Είναι βέβαιο ότι αυτός που αναζητά στην ζωή την απόλυτη επιλογή είναι καταδικασμένος να ολοφύρεται κάθε φορά για αστοχίες και να φθείρεται ηθικά και ψυχικά. Στην αναζήτηση λοιπόν του "Ορθού" ή του "Τέλειου" η μόνη δυνατότητα που διαθέτουμε είναι η αναζήτηση και η επιλογή του "στατιστικά μικρότερου Λάθους!
               Παρά ταύτα η οποιαδήποτε "επιλογή" είναι σωστότερη από την επιλογή της "αποχής" που είναι ένα είδος πνευματικής ευθανασίας. Ο Μεγάλος "Δάσκαλος" της Ιστορίας Θουκυδίδης, τους απέχοντες τους χαρακτηρίζει "Αχρείους" και τους τελειοθήρες "Αιθεροβάμονες".
                Ασκείς την Πολιτική εκούσια ή ακούσια και όταν ακόμη δεν την καταλαβαίνεις ή δεν θέλεις να την καταλάβεις ή ακόμη και όταν την "αποκηρύσσεις". Η Πολιτική σε "παιδεύει", σε "χρησιμοποιεί", την υπηρετείς είτε θετικά είτε αρνητικά ακόμη και απέχοντας από τα πολιτικά δρώμενα. Θέλεις και δεν θέλεις! Ψηφίζοντας κόμματα ή και πρόσωπα κατά τις εκλογικές αναμετρήσεις μια και η πρακτική άσκηση της Πολιτικής εκφράζεται "Κομματικά", "ασκείς" Πολιτική. Παίρνεις όμως "θέση" Πολιτική ακόμη και όταν απέχεις από την Ψηφοφορία. Μόνο που ενώ συμμετέχοντας έχεις την ευχέρεια να σκεφθείς και να επιλέξεις το "μικρότερο λάθος", αντίθετα "απέχοντας" κάνεις a priori το "Απόλυτο Λάθος" να παραχωρείς το δικαίωμα να αποφασίζουν άλλοι για τη δική σου ζωή. Γιατί πάντοτε και παντού από την "αποχή" επωφελείται το "Μέγιστο" λάθος να παραδίδεται η Πατρίδα στην ασήμαντη μετριότητα ή το χειρότερο στους δραστήριους τυχοδιώκτες της Πολιτικής.